Een dochter vertelt

“ Wat dacht je van een fotograaf?”

Ik hoor het onze begrafenis onderneemster nog vragen.
Een fotograaf?
Hoe bedoel je dat?

Het was een koude dag in februari en waren in gesprek om de begrafenis te regelen voor mijn moeder die net was overleden.

Je weet dat die dag ooit komt dat je afscheid moet nemen van de mensen die je zó lief hebt, maar je wilt er ook niet te veel aan denken…. komt later wel….

Nu is het dus later, dus de vraag over de fotograaf kwam binnen.

Ik voelde mijn gedachten afdwalen en zag mezelf in plaats van de vakantie foto’s sorteren voor een mooi album opeens foto’s sorteren van mijn lieve moeder haar begrafenis…..

Ik was weer bij de les

Ik luisterde aandachtig toen zij vertelde een man te kennen die zó prachtig “niet aanwezig” kon zijn en een herinnering kan maken wat dan weer een bijzondere afsluiting voor ons zou zijn.
En dat is het ook, dood gaan hoort ook bij het leven, waarom van dit afscheid geen herinneringen maken door middel van foto’s?

René kwam binnen in het rouwcentrum op de dag van de begrafenis, wat een lieve man, rustig, bescheiden, zowat verlegen, maar er overviel me een gevoel van dankbaarheid.
Hij zou vastleggen wat mijn herinnering zou vergeten…. Het gaf rust…

Het klopte volledig wat Elske, onze begrafenis onderneemster, had gezegd, René was er wel maar ook weer niet….

Niet lang na de begrafenis kreeg ik een berichtje van René of ik soms al een “slide show” van de foto’s wilde zien met de muziek die ik daarvoor had uitgekozen.
Ik koos bewust een moment voor mezelf en keek, voelde, hoorde en huilde maar wat was ik blij dat mijn hart ja had gezegd op de vraag of ik misschien over een fotograaf had nagedacht.

En weer voelde ik die rust opkomen…..”