Persoonlijk

Als fotograaf gespecialiseerd in het vastleggen van afscheid, kom ik heel dicht bij mensen. Op een kwetsbaar, verdrietig moment. In omstandigheden waarin mensen meer dan anders zichzelf zijn. Misschien heb ik juist daarom de behoefte hier ook wat meer van mijzelf te laten zien. Van mijn kracht, maar ook van mijn eigen kwetsbaarheid.

In 2011 kreeg ik een herseninfarct. Daarmee begon voor mij het verlies, het afscheid nemen. Niet van mijn leven, gelukkig. Wel van de persoon die ik was. Van mijn fulltime werk als hulpverlener in mijn praktijk Ont-moeten. Van mensen, activiteiten, mijn oude leven.

Het heeft me ook veel gebracht. Zo denk ik dat ik hierdoor dichter bij mensen kan staan. Het scheelt gewoon als je zelf dingen hebt meegemaakt. Ik ben nog alerter geworden op gevoelens. Dat helpt me in mijn werk. Ik weet nu dat ik me volledig wil toeleggen op afscheidsfotografie. Daar ben ik goed in: mensen vastleggen zoals ze zijn. Daarmee kan ik zoveel betekenen voor anderen.

In mijn werk gaat het niet om mij, maar om u. En u hebt nu al genoeg aan uw hoofd. Moet u rekening met me houden? Nee. Ik red me wel. U zult mijn aanwezigheid zelfs nauwelijks opmerken. Ik creëer rust door een zorgvuldige voorbereiding. En ik heb alle tijd voor u en voor het afscheid van uw dierbare. Een afscheid dat ik op integere wijze vastleg. Een prachtig en persoonlijk in memoriam.

Hartelijke groet,

René Kramer